«Βρε βρε, σαν τα χιόνια» ( έτσι θα έλεγε κάποιος που κατάγεται από κάπου που χιονίζει σπάνια…)
Ενώ «ότι του φανεί του Λολοστεφανή» ( θα έλεγε η κολλητή μου και συνάδελφος, γνωστή ως ‘’ νινί ’’, Μαρία Παναγιώτα Μαστορέλη ενώ μία άλλη πολύ καλή φίλη και επίσης συνάδελφος Δώρα Τσαμπάζη θα έλεγε: «θέλει η πουτάν@ να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει…»
Ξυπνάς μια μέρα, φουλ ήλιο… και λες τι να κάνω τι να κάνω, ας πάρω το Μαράκι ένα τηλέφωνο; Έχεις βαλθεί να με τρελάνεις; ΟΧΙΙΙΙ;;;;; δεν νομίζω.
Έχει εξαντληθεί τελείως κάθε μου υπομονή……………….. ενοχλείς και το ξέρεις. Μην το κάνεις επίτηδες. Το ξέρω ότι έχεις ανησυχίες, τύψεις και δεν ξέρω εγώ τι άλλο μπορεί να έχεις αλλά…δεν είμαι η κατάλληλη.
Κι όμως: μην απορείς που σου μιλάω τόσο τυπικά, είναι που δεν έχουμε τίποτα να πούμε.
Είμαι όσο είμαι τέλος πάντων και ακόμη δεν έχω καταλάβει τη χρήση τηλέφωνο. Ρε παιδί μου σηκώνεις το ακουστικό και καλείς όποιον βρεις 1ο; και καλά να «πάρεις» τον 1ο τυχόντα, εμένα γιατί; Αν πιστεύεις πως μπορώ να σε εξυπηρετήσω, είσαι ΛΑΘΟΣ.
Όπως έχει πει και ο φίλος μας ο….. (σιγά μην σου πω το όνομα, βρες το) :
ΞΕΧΑΣΕ ΜΕ, ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΧΕΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου