
Σ’ αρέσει το κυνηγητό; Απολαμβάνεις να σε παρακαλάει ο καθένας; Γουστάρεις να περνάς το χρόνο σου διαλέγοντας; Ένα έχω να σου πω, σίγουρα δεν ζεις στην κατάλληλη εποχή για να το καταφέρεις.
Καθημερινά πάνω σε «ώριμες» συζητήσεις με τις αξιόλογες και απίστευτα κατασταλαγμένες φίλες μου, έχουμε καταλήξει στο εξής συμπέρασμα: «δεν υπάρχει πρίγκιπας». Οφείλεις λοιπόν και εσύ να γίνεις μία κοινή θνητή σαν πολλές άλλες.
Δεν μπορείς ενώ διανύουμε το 2011 σωτήριο έτος να νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε μία παραμυθένια πόλη με στρας, άμαξες από κολοκύθες, καλλωπισμένα άσπρα άλογα και φορέματα με φρου φρου.
Δεν είμαι εδώ για να σου απαγορεύσω να ονειρεύεσαι ή να σου κόψω τα φτερά αλλά για επαναφέρω λίγο τη σκέψη σου και περισσότερο τους στόχους που έχεις θέσει. Όλες ονειρευόμαστε το «τέλειο» χωρίς να σκεφτόμαστε αν και εμείς οι ίδιες το έχουμε. Γιατί να πάρεις το τέλειο όταν εσύ η ίδια είσαι από το μέτριο και πάνω; Πρέπει να αναρωτηθούμε όλοι, να ρίξουμε τον πήχη και πάνω από όλα να δίνουμε ευκαιρίες σε ανθρώπους που τους αξίζει.
«θέλω ο άντρας της ζωής μου να είναι ψηλός, ξανθός με γαλανά μάτια, σταρένιο δέρμα, να ξέρει να φέρεται, να έχει χιούμορ, αν είναι ευγενικός, ευδιάθετος, καθόλου νευρικός, να έχει ένα αξιόλογο επάγγελμα, να είναι προσιτός στην οικογένεια μου και το πιο σημαντικό; ’’ευκατάστατος’’».
Μην μου πει κανείς ότι οι περισσότερες δεν ζητάνε αυτά γιατί θα τρελαθώ… κορίτσια; Και για να μην παρεξηγηθώ, πρωταρχικά απευθύνομαι στις ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ,
Σ.Ο.Β.Α.Ρ.Ε.Υ.Τ.Ε.Ι.Τ.Ε (σοβαρευτείτε)
Ο άνθρωπος που πρέπει να έχουμε δίπλα μας, θα είναι κοινός θνητός και όχι πολύ-μηχάνημα. Πρέπει να δεχόμαστε κάποια από τα ελαττώματα του όπως θα δέχεται και αυτός τα δικά μας.
Και προπάντων, να τον αγαπάμε και να τον σεβόμαστε.
Γιατί, ζευγάρι χωρίς σεβασμό = μέρα χωρίς ήλιο.







