Πάει καιρός και κάποιο λόγο θα έχω που ξεκινάω με κάτι που θυμίζει το παρελθόν. Μερικοί θέλουν ή έχουν καλές στιγμές από το παρελθόν τους και άλλοι που δεν θέλουν να βλέπουν ούτε αποτυπωμένη τη ζωή τους σε φωτογραφίες. Ξεκίνησα να γράφω χωρίς να ξέρω σε πια κατηγορία ανήκω και το εννοώ.
Παλιά δηλαδή στην αρχή της εφηβείας μου (γιατί τώρα είμαι στην μέση, χαχαχα) πίστευα πως όλα είναι στη μοίρα του καθενός. Τώρα πια έχω αλλάξει γνώμη. Ήμαστε υπεύθυνοι για αυτά που μα ακολουθούν και για αυτό τα υποστηρίζουμε και τα διορθώνουμε(σιγά σιγά).
Μπορώ να πω με σιγουριά ότι δεν μετανιώνω για ένα πράγμα… έζησα όπως ήθελα και δεν άκουσα κανέναν!
Περνώντας τα χρόνια έρχομαι και σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι να προσαρμοστείς στην κοινωνία που με κάθε ευκαιρία σε κατακρίνει και προπάντων σε σχολιάζει: το βλέμμα, τα ψεύτικα μαλλιά και για το πολύ make up. Και στο κάτω κάτω που θα λέγανε και στο αγαπημένο μου χωριό, γιατί να σου δώσω σημασία μικρέ και ασήμαντε; Βρες κάτι άλλο να συζητήσεις με τους «φίλους» σου. Ασχολήσου με το στενόμυαλο μυαλό σου και άσε το μακιγιάζ μου να το κράξει κάποια μακιγιέρ (εδώ που τα λέμε είναι και απαράδεκτο).
Πρέπει να μάθουμε εγώ εσύ και όλοι μας να μην ασχολούμαστε με λεπτομέρειες της ζωής κάποιου άλλου και προς θεού δεν εννοώ να μην υπάρχει κουτσομπολιό (πράγμα αδύνατον), απλά να μην πληγώνει την ψυχή του άλλου.
Να προλαμβάνει πληγές που κάναμε χρόνια να ξεπεράσουμε και πιστέψτε με , πονάνε πολύ.
Και για να μην παρεξηγηθώ γιατί έτσι πως κατάντησε το 2011 πρέπει σε κάθε πρόταση να βάζουμε παρένθεση για να μην παρερμηνευθούν τα λόγια μας. τσΆο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου