Αν και ξέρω ότι οι περισσότεροι θα συμφωνήσετε μαζί μου, θα βάλω πρώτο πρόσωπο έτσι για τα προσχήματα. Κάθε φορά που χάνομαι στις μοναχικές και ανεπανάληπτες σκέψεις μου συνηθίζω κατά έναν περίεργο τρόπο να ακούω παράλληλα και μουσική (συνήθως ελληνικά).
……………………….
Τα περισσότερα τραγουδάκια επιτρέψτε μου να τα αποκαλέσω μιλάνε για έρωτες και το βρίσκω απολύτως λογικό. Όλοι ερωτεύονται καθημερινά… μπορεί και δύο φορές την ημέρα και δεν το βρίσκω καθόλου κακό ή παράλογο. Άλλα τραγούδια μιλάνε για χωρισμό, επίσης λογικό γιατί πολλοί άνθρωποι ταυτίζονται και με τη διαδικασία του χωρισμού.
Και εδώ ήρθε η στιγμή να διαφωνήσω. Γιατί να υπάρχουν τόσα πολλά τραγούδια για αγάπη τη στιγμή που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αγαπούν ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό;
Δεν λέω να τον αγαπήσουν έστω να σεβαστούν το περιβάλλον, πόσο μάλλον τον συνάνθρωπό τους.
…………………………..
Λείπει η αυτοπεποίθηση της σκέψης και όχι της προσωπικότητας γιατί η προσωπικότητα σπανίζει.
Αφού δεν αγαπάτε τίποτα πάνω σας και πόσο μάλλον γύρω σας, προσπαθήστε έστω να συνυπάρξετε με την καθαρή συνείδηση σας. Όλοι μπορούμε να το καταφέρουμε…
Και εμείς δεν λέμε ότι γεννηθήκαμε τέλειοι αλλά προσπαθήσαμε και έχουμε ανέβει ένα σκαλοπάτι.
Πρόσπάθησε γιατί και εσύ μπορείς να τα καταφέρεις όπως τα κατάφερα και εγώ...
Μαρία - Ιωάννα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου