Η ώρα είναι 11:35 (ώρα αρχής) οπότε μπορώ να σας πω ακόμη αυτή την υπέροχη λέξη… αν με ρωτούσες πριν από 10 μήνες πόσες φορές την έχω χρησιμοποιήσει δεν ξέρω αν θα μπορούσα να σου απαντήσω…
Δεν μου άρεσε να ξυπνάω νωρίς και φυσικά δεν πιεζόμουν, κλασσική κακομαθημένη μοναχοκόρη ( όχι μοναχοπαίδι). Βλέπεις η μητέρα μου με εμφάνισε αφού πρώτα χάρισε την ευτυχία στον πατέρα μου αν του κάνει δύο υπέροχους γιούς και έπειτα ήρθα να εμφανίσω το κακό. Όσο για το κακομαθημένη, δεν το λέω εγώ, είναι επίθετο που με προσφωνούν επειδή ξυπνούσα μεσημεράκι για χρόνια.
Πρέπει να το αποβάλω. Ξυπνάω και μ’ αρέσει που το κάνω. Νιώθω γεμάτη και ενθουσιώδης. Ο κόσμος είναι πιο όμορφος το πρωί, πιο ευχάριστος… όλοι χαμογελάνε, συζητάνε και δεν τσακώνονται. Μέχρι και τα παιδιά που μας φτιάχνουν καφέ(Μιχάλης-Λυδία-Λίλα) που εξυπηρετούν όλη τη Δωδεκανήσου (οδός στο κέντρο-πλάι στο Δικαστικό μέγαρο) είναι με το χαμόγελο στα χείλη μοιράζοντας καλημέρες μέχρι και στον τελευταίο αγουροξυπνημένο και δύστροπο πελάτη.
Πως μπορώ εγώ να μην χαμογελάω και να ζώ;
ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΛΟΙΠΟΝ! (11:43)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου