Γήπεδο-γηπεδάκι

Μέρες έχουμε να τα πούμε ε;;; για να θυμηθώ, έχουμε Αύγουστο ακόμη αλλά το πρωτάθλημα ξεκίνησε… το μισό τουλάχιστον. Δεν άργησαν πάντως οι καυτές εμφανίσεις των «κοριτσιών» στις απεριποίητες κερκίδες των γηπέδων. Για καλή μου τύχη μπορώ και σχολιάζω γιατί η ομάδα μου αγωνίστηκε εκτός οπότε δεν παρευρέθηκα στο γήπεδο…

Ένα πράγμα θέλω να ρωτήσω… τι σας πιάνει ρε κορίτσια και όταν έρχεται η ώρα εκείνη της ετοιμασίας, φοράτε ότι πιο τακουνάτο υπάρχει σε αυτή την έρημη παπουτσοθήκη;
Λουστρίνι νομίζω το έλεγε η μαμά μου, αυτό το γυαλιστερό δέρμα…
στρας και στρασάκια σε ότι μορφή και όπου μπορείς να φανταστείς τοποθετημένο.
Τζιν στενό που στις κερκίδες αναστενάζεις από το σφίξιμο… t-shirt (μην το παρακάνουμε κιόλας) με στρας φυσικά…. Και μαλλί υπερπαραγωγή…………..

Και επειδή δεν μου αρέσει να κράζω στο αέρα, αποφάσισα να κράξω την καλύτερη μου φίλη που είναι μακριά μου και παράλληλα είναι ο μεγαλύτερος κριτής μου.
Ο λόγος για την Μαρία Παναγιώτα Μαστορέλη, δημοσιογράφος με εξειδίκευση στο ποδοσφαιρικό π(κ)ατινάζ.

Όλος τυχαίος βρέθηκε στο στάδιο Νέας Σμύρνης για να παρακολουθήσει το Πανιώνιος-Εργοτέλης (που έληξε ισόπαλο με 2-2).

Ξεκινάω από τα βασικά: μαύρισμα στο φουλ( πράγμα που δηλώνει ξέφρενο και «ξεκούραστο» καλοκαίρι), χρυσό κοκάλινο γυαλί οίκου Dior που αναδικνύει το μαύρισμα και καλύπτει σε 99% το βλέμμα(γιατί εγώ ξέρω που κοιτάει), αγαπημένο φυλαχτό στο λαιμό(ασχολίαστο), κίτρινο (απλό δεν το λες) t-shirt με λεπτομέρεις που το κάνουν αρκετά sexy στους ώμους με Φούξια γραμμένες λεπτομέρειες…, τζινάρα για να βρισκόμαστε εντός κλίματος, all-star για όλες τις ώρες(σήμα κατατεθέν την φιλίας μας) και τέλος iphone4 στο χέρι με hand free παρακαλώ… εμφάνιση όχι για κράξιμο αλλά αρκετή να κλέψει την παράσταση…

«ΕΥΓΕ ΜΑΣΤΟΡΕΛΗ»

με αυτήν την παρουσία, ήθελα να’ ξερα αν παρακολούθησε κανείς(εκτός από εκείνη) το παιχνίδι….

Δεσποινίς νινί…

Έτσι με αποκάλεσε (Δεσποινίς νινί…) νευριασμένος ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της δημοσιογραφίας ο κ. Μπόμης Αντρέας, εν ώρα μαθήματος. Μου μιλούσε συνέχεια και με αποκαλούσε νινί… δεν άντεξε ο άνθρωπος.
Σπάνια αποφασίζαμε από κοινού να καθίσουμε μακριά για να παρακολουθήσουμε μάθημα αλλά όταν τα βλέμματα μας συναντιόντουσαν, ξεσπούσαμε σε γέλια.
Όταν τη γνώρισα ντρεπόμασταν να προτείνουμε η μία στην άλλη να βγούμε.
2 κοπέλες από επαρχία…18 με το ζόρι… στην Αθήνα με πολλά πολλά όνειρα για το ίδιο πράγμα…
Σχεδόν στην ίδια κατάσταση απλά με διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης.
Μαθήματα, βόλτες, έξοδοι, παρέα……. Όλα οι δυο μας χωρίς να χρειαζόμαστε κάτι άλλο.
Όταν είχαμε η μία την άλλη ξεχνούσαμε όλες τις φοβίες, τον πόνο και αυτά τα κακά υπολείμματα που είχαν μείνει χαραγμένα μέσα μας από τις πατρίδες μας. Η μία συμπλήρωνε την άλλη και αυτό δεν σταμάτησε λεπτό.
Ήρθε η ώρα να χωριστούμε και διάφοροι έλεγαν πως θα ξεχαστούμε και η «παρέα» θα χαλάσει.
Δεν το πίστεψα λεπτό και σου το ορκίζομαι…
Πάντα έκανε η μία το πρώτο βήμα και μετά η άλλη. Ποτέ δεν συμβαδίζαμε αλλά ποτέ δεν χαθήκαμε. Αυτό κράτησε στο χρόνο. Η διαφορετικότητα και η τρέλα που έχει η μία για το χαρακτήρα της άλλης.
Αγαπώ και τη γκρίνια σε αυτό τον άνθρωπο… είμαι περήφανη για σ’ ένα.



……………………Όταν έχω εσένα μπορώ να ονειρεύομαι ξανά………………………
……………………κάνε ένα βήμα να κάνω εγώ το επόμενο………………………………



Είναι η κολλητή μου και τη λένε Μαρία-Γιώτα(Παναγιώτα) Μαστορέλη ( ή αλλιώς νινί2 )

σε ευχαριστώ που υπάρχεις...!

χασισό-χωρα

Από σήμερα μπορεί ο καθένας μας να έχει ένα γλαστράκι δίπλα στο βασιλικό, ξέρετε με τι; Με χασίς και για να το πω πιο κόσμια για να μην παρεξηγηθώ( ινδική κάνναβη ).

Την Άνοιξη η μητέρα μου φαγώθηκε να βάλει μέντα και δυόσμο σε μικρά γλαστράκια στο παράθυρο για να φτιάχνουμε Cocktails και να μοσχοβολάει το σπίτι (για να τα δει η γειτόνισσα και να ζηλέψει, επαρχία βλέπεις), τώρα έρχεται ο «Γιωργάκης» και μας ξεφουρνίζει αυτό.

Απαράδεκτος. Έπρεπε να το είχε ανακοινώσει αρχή καλοκαιρινής σεζόν να κάνου(με)ν τα κουμάντα τους(μας) και (εμείς) οι νοικοκυρές.

Αλλά όλα άρχισαν από το σήμα του κόμματος που χρόνια τώρα εκπροσωπεί που δεν είναι άλλο από το ΠΑΣΟΚ, που σαν σήμα έχει αυτόν τον κατά πράσινο ήλιο που κανείς , ούτε αυτοί οι ίδιοι που ανήκουν εκεί δεν κατάλαβαν ποτέ τι συμβολίζει ένας ήλιος σ’ αυτό το χρώμα.

Θα έχετε λοιπόν από εδώ και στο εξής όλοι την ευκαιρία να συγκρίνεται τον ήλιο με το άλλο...

Να λοιπόν γιατί ο «πρωθυπουργός» επέτρεψε να παράγουμε όλοι σπίτι μας για προσωπική χρήση χασισάκι χωρίς να έχουμε πρόβλημα με την αστυνομία.
Σου λέει αφού τον ήλιο μας δεν τον υπολογίζει κάνεις ας κάνω σύμβολο της χώρας το φυτό μπας και πάρω κανέναν ψήφο.



Παλαιότερα έχω ακούσει από το στόμα ενός πολιτικού το εξής: «δεν φταίνε οι ναρκομανείς αλλά τα ναρκωτικά».



Τώρα θα φταίνε οι ναρκομανείς που θα φυτεύουν μέχρι και στα πατώματα; Ή τα ναρκωτικά που αναγκαστικά θα φυτρώνουν;;;;;

Έλεος κύριε Παπανδρέου,


κρίμα γιατί έχετε και μία κόρη που παλιά έκανε εργασίες με φακές και πλέον τα παιδάκια θα κάνουν με χασίς… λυπάμαι.

Εποχή «λ»ούμπας

Σιγά μην σας έκανα τη χάρη και έγραφα λ(τ)ούμπα στον τίτλο μου. Και με την ευκαιρία θα σας γράψω 5 φωνήεντα γιατί από το πρωί μας ζαλίσατε. Μπορώ να κάνω κάτι που περάσατε; ΟΧΙ μπορώ να σου πω ότι δεν είσαι καλός μέχρι στιγμής; ΟΧΙ

τότε γιατί με ζαλίζεται;;;

Οκ, έγινε το «θαύμα» ή μάλλον ήσουν λιγουλάκι καλός και πέρασες στην παρούσα φάση.
Νομίζεις ότι η κ@λοφαρδία σου θα συνεχιστεί και αργότερα; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ.

Έχε χάρη που σέβομαι τα όνειρα κάποιων παιδιών αλλιώς θα συνέχιζα ονομαστικά… που πας με τον @@@@@@@@(τυχαία τα @, δεν αντιστοιχούν σε γράμματα) να βγάλεις όλη τη σεζόν. Γελάει ο κόσμος……….

Συγνώμη κιόλας αλλά δεν γίνετε να κάνεις δρόμο έτσι στην Ευρώπη. Εκεί δεν τα κατάφερε ο Πρωθυπουργός, το «πιτσιρίκι» σας θα τα βγάλει πέρα;

Καλή Ευρωπαική σταδιοδρομία..(ααα και συγνώμη για τα λ-τ) !

Καλημέρα!

Η ώρα είναι 11:35 (ώρα αρχής) οπότε μπορώ να σας πω ακόμη αυτή την υπέροχη λέξη… αν με ρωτούσες πριν από 10 μήνες πόσες φορές την έχω χρησιμοποιήσει δεν ξέρω αν θα μπορούσα να σου απαντήσω…
Δεν μου άρεσε να ξυπνάω νωρίς και φυσικά δεν πιεζόμουν, κλασσική κακομαθημένη μοναχοκόρη ( όχι μοναχοπαίδι). Βλέπεις η μητέρα μου με εμφάνισε αφού πρώτα χάρισε την ευτυχία στον πατέρα μου αν του κάνει δύο υπέροχους γιούς και έπειτα ήρθα να εμφανίσω το κακό. Όσο για το κακομαθημένη, δεν το λέω εγώ, είναι επίθετο που με προσφωνούν επειδή ξυπνούσα μεσημεράκι για χρόνια.
Πρέπει να το αποβάλω. Ξυπνάω και μ’ αρέσει που το κάνω. Νιώθω γεμάτη και ενθουσιώδης. Ο κόσμος είναι πιο όμορφος το πρωί, πιο ευχάριστος… όλοι χαμογελάνε, συζητάνε και δεν τσακώνονται. Μέχρι και τα παιδιά που μας φτιάχνουν καφέ(Μιχάλης-Λυδία-Λίλα) που εξυπηρετούν όλη τη Δωδεκανήσου (οδός στο κέντρο-πλάι στο Δικαστικό μέγαρο) είναι με το χαμόγελο στα χείλη μοιράζοντας καλημέρες μέχρι και στον τελευταίο αγουροξυπνημένο και δύστροπο πελάτη.
Πως μπορώ εγώ να μην χαμογελάω και να ζώ;
ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΛΟΙΠΟΝ! (11:43)