
Πέρασε ο καιρός που έτρωγα πόρτα από τον πορτιέρη (που λέει ο λόγος γιατί πόρτα δεν έφαγα ΠΟΤΕ) και φυσικά εννοώ την εποχή που ήμουν ανήλικη. Ααα ξέφυγα πάλι, μιλάω ακόμη για εποχή εφηβείας και πανελλαδικές εξετάσεις;
Πφφφφ, που είναι αυτά τα χρόνια; Μου το έλεγαν και εξοργιζόμουν.
Μαμά μου: «θα σου λείψει το σχολείο και η ανέμελη ζωή»
Μαρία-Ιωάννα: « αποκλείεται mammy…θα το δεις»
Εεε μετά από ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο κοντά μου στη Θεσσαλονίκη (17-18-19/06/2011), επιβεβαιώθηκε και με το παραπάνω ως συνήθως.
Πήγαμε στο cosmos και θυμήθηκα που είχα πάει με το σχολείο πριν πετάξουμε για Λάρνακα για 7ήμερη, ψωνίσαμε και θυμήθηκα τα σχολικά party… ήμουν σίγουρη ότι δεν θα μου λείψει τίποτα.
Θέλω να γίνω 18 και όχι 22………………………..
22 κεράκια λοιπόν σε λιγότερο από τρία 24ωρα.
72 ώρες=4.320 λεπτά για να μεγαλώσω ακόμη ένα χρόνο
Υπάρχει ένα κομματάκι τόσο δα μικρούλι που με στεναχωρεί γιατί μεγαλώνω και λιγοστεύουν τα χρόνια μου… και περνάει και η μπογιά μου εν πάση περιπτώση…
...αλλά υπάρχει ένα άλλο μεγάλο κομμάτι, τεράστιο θα έλεγα που είναι ευτυχισμένο και χαρούμενο όσο δεν πάει…
ΈΧΕΙ ΈΡΘΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΈΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ, ΤΗΝ ΈΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΑΠΟ ΠΟΤΕ
Μπορεί να πέρασαν τα χρόνια και να μην κατάλαβα πως αλλά με ευλόγησε ο Θεός και πέρασα όμορφες και αξέχαστες στιγμές. Στιγμές που θα μου θυμίζουν συνεχώς πόσο όμορφα ήταν στα 15, στα 17, στα 19, στην Αθήνα, στη Μύκονο στην Πάρο, στον Πύργο κ.ά…
Αλλά στα 22 μου, θα είναι πιο όμορφα, πιο γλυκά και πιο ευχάριστα.
Θα είναι πιο ευτυχισμένα…
ο ακέραιος αριθμός που έπεται του είκοσι ένα και προηγείται του είκοσι τρία
Τελικά το «γούρι του 2011» που κοσμούσε το λαιμό μου δεν ήταν και τόσο γούρι, καλά έκανα και το πέταξα.
ΓΟΥΡΙ για το 2011 είναι τα εικοστά δεύτερα (22) γενέθλια μου!
XXII=22
ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ «22» ΜΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ
