Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

2+σήμερα


Πέρασε ο καιρός που έτρωγα πόρτα από τον πορτιέρη (που λέει ο λόγος γιατί πόρτα δεν έφαγα ΠΟΤΕ) και φυσικά εννοώ την εποχή που ήμουν ανήλικη. Ααα ξέφυγα πάλι, μιλάω ακόμη για εποχή εφηβείας και πανελλαδικές εξετάσεις;
Πφφφφ, που είναι αυτά τα χρόνια; Μου το έλεγαν και εξοργιζόμουν.

Μαμά μου: «θα σου λείψει το σχολείο και η ανέμελη ζωή»

Μαρία-Ιωάννα: « αποκλείεται mammy…θα το δεις»


Εεε μετά από ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο κοντά μου στη Θεσσαλονίκη (17-18-19/06/2011), επιβεβαιώθηκε και με το παραπάνω ως συνήθως.

Πήγαμε στο cosmos και θυμήθηκα που είχα πάει με το σχολείο πριν πετάξουμε για Λάρνακα για 7ήμερη, ψωνίσαμε και θυμήθηκα τα σχολικά party… ήμουν σίγουρη ότι δεν θα μου λείψει τίποτα.


Θέλω να γίνω 18 και όχι 22………………………..


22 κεράκια λοιπόν σε λιγότερο από τρία 24ωρα.

72 ώρες=4.320 λεπτά για να μεγαλώσω ακόμη ένα χρόνο

Υπάρχει ένα κομματάκι τόσο δα μικρούλι που με στεναχωρεί γιατί μεγαλώνω και λιγοστεύουν τα χρόνια μου… και περνάει και η μπογιά μου εν πάση περιπτώση…


...αλλά υπάρχει ένα άλλο μεγάλο κομμάτι, τεράστιο θα έλεγα που είναι ευτυχισμένο και χαρούμενο όσο δεν πάει…

ΈΧΕΙ ΈΡΘΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΈΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ, ΤΗΝ ΈΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Μπορεί να πέρασαν τα χρόνια και να μην κατάλαβα πως αλλά με ευλόγησε ο Θεός και πέρασα όμορφες και αξέχαστες στιγμές. Στιγμές που θα μου θυμίζουν συνεχώς πόσο όμορφα ήταν στα 15, στα 17, στα 19, στην Αθήνα, στη Μύκονο στην Πάρο, στον Πύργο κ.ά…

Αλλά στα 22 μου, θα είναι πιο όμορφα, πιο γλυκά και πιο ευχάριστα.

Θα είναι πιο ευτυχισμένα…

ο ακέραιος αριθμός που έπεται του είκοσι ένα και προηγείται του είκοσι τρία

Τελικά το «γούρι του 2011» που κοσμούσε το λαιμό μου δεν ήταν και τόσο γούρι, καλά έκανα και το πέταξα.

ΓΟΥΡΙ για το 2011 είναι τα εικοστά δεύτερα (22) γενέθλια μου!

XXII=22

ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ «22» ΜΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ

Σε παρακαλώ πολύ…


Μπορεί να κοντεύει σιγά σιγά να τελειώσει και ο Ιούνιος αλλά η βλακεία του καθενός συνεχίζεται. Δεν τους πτοεί ούτε η ζέστη. Ο καθένας με την τρέλα του και με ότι του κατέβει. Καλώς η κακώς(για μερικούς) έχουμε κάνει ένα τρανταχτό πέρασμα από τα αθλητικά δρώμενα αυτής της πόλης (Θεσσαλονίκη) όπου διαμένουμε το τελευταίο διάστημα και όχι για πολύ ακόμη θέλω να πιστεύω.

Μπορεί να γράφω σήμερα, 20/06/’11 αλλά αυτές οι σκέψεις ξεκίνησαν από αρχές περίπου του Ιούνη που τελείωσαν και οι περισσότερες αθλητικές υποχρεώσεις.

Από τότε άρχισαν και τα μεγάλα γέλια. Όπου σταθείς και όπου βρεθείς βλέπεις μπασκετμπολίστα με ουρά/ουρές. Μην παραξενευτείτε, όταν λέω ουρά δεν εννοώ την αληθινή σαν αυτή του γαιδάρου αλλά γυναικεία. Και επειδή δεν μ’ αρέσει να μιλάω στον αέρα, θα σας δώσω και τα επιχειρήματα μου.

Πας για παράδειγμα στο… σ’ αυτό το club μωρέ στην περιοχή του αεροδρομίου, με το που στρίψεις δεξιά, φτάνοντας το πρώτο πράγμα που βλέπεις είναι δύο φουσκωτοί, εεεεεε συγνώμη δύο πολύ γυμνασμένοι ήθελα να πω, συνεχίζεις και βλέπεις δύο πολύ καλά στυλιστικά ντυμένα αγόρια και μία……..(πως να την πω δεν ξέρω) κοπέλα.
Κατευθυνόμενος στο εσωτερικό και πριν προλάβεις να μπεις καλά καλά βλέπεις μόνο πόδια. Και το θέλω να πω; τσουπ πέντε μπασκετικοί οπότε πρέπει να σηκώσεις το βλέμμα σου ψηλά και κάπου εδώ φτάσαμε στο ‘’κυρίως θέμα’’.

5 παίζουν μπάλα εναντίον 10(ουρές)

Τουλάχιστον κρατάνε σταθερά την πεντάδα και δεν αλλάζουν τους κανόνες. Το πρόβλημα μας τώρα πιο είναι ξέρετε; ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ.

Όλες οι ουρές μαζί δεν φτάνουν τα δύο μέτρα. Βρε κοριτσάκι μου γιατί κλαίγεσαι στην τουαλέτα ότι αυτό το αγόρι σου ρίχνει 50 πόντους λογικό δεν είναι αφού έχει ύψος 2,10 και είσαι μόλις, μετά βίας θα έλεγα, 1,60.

Πίνουν αυτοί, σουρώνουν αυτές. Η πλάκα είναι ότι δεν διαλέγουν μία από τις δύο που τους αντιστοιχεί. Μικρά κορίτσια να τα αφήσουν παραπονεμένα;;;;;


Τ Ν = Τι Ντροπή


Γι’ αυτό ακολουθούν το σύστημα ΔΥΟ ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ……………… και μία που έχουν σπίτι λέγοντας τη δικαιολογία ότι θα βγούνε με τους συμπαίκτες;
Άραγε υπάρχει τέτοιο σύστημα στο μπάσκετ ή δεν ακούνε τον προπονητής και κάνουν του κεφαλιού τους;

Για αυτό, εσείς κορίτσια που μένετε σπίτι ακούγοντας τη (φθηνή) δικαιολογία:


«θα βγω με τους συμπαίκτες μου»

«τι δουλειά έχεις εσύ, μία σοβαρή κοπέλα ανάμεσα σε δίμετρους άντρες»

«αγάπη μου, αυτοί πίνουν και δεν ξέρουν τι κάνουν»

«θα ήμαστε άντρο παρέα»


Μην τους πιστεύεται……. Εγώ τόσα χρόνια στο χώρο δεν έχω δει 2,3 και παραπάνω μπασκετμπολίστες χωρίς ουρές, συγνώμη χωρίς κοπέλες ήθελα να πω, να στριφογυρνάνε στην παρέα και να μιλάνε μία από εδώ και μία από εκεί.

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και όπως είπαμε…..

«ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΣΑΣ 14»